- Views 0
- Likes 0
شهاب سنگ ها تکه هایی معمولا سرگردان جداشده از سیارکها،ماه،مریخ و حتی شاید دنباله دارهایی با وزن های بین چندگرم یا چندین تن هستند که از فضا به زمین می افتند.این سنگ ها تا زمانی که در فضا سرگردان باشند ، شهاب واره نامیده می شوند و وقتی که یکی از آن ها به جو زمین برخورد می کند معمولا در ارتفاع های بین 90 تا 120 کیلومتری سطح زمین درخشش مختصری یا ردی درخشان ایجاد می کند که شهاب نام می گیرد.شهاب سنگ های بسیار بزرگ که سیارک های کوچک هستند هنگام برخورد به زمین منفجر می شوند و حفره هایی پدید می آورند.به ندرت نیزبرخورد آن ها به زمین چنان انفجاری ایجاد می کند که سیر تاریخ زمین را دگرگون می کند.تحقیقات نشان می دهند که سالانه حدود 26000 شهاب سنگ ،هر یک به وزن بیش از 100 گرم بر زمین سقوط می کنند.از این میان بیشتر آن ها در اقیانوس ها که 70 درصد سطح زمین را پوشانده اند ، می افتند و در مجموع سالانه 100000 تن به جرم زمین اضافه می کنند.
جنس شهاب سنگ ها :
شهاب سنگ ها بر اساس جنس به سه دسته تقسیم می شوند.
1- سنگی :
که عموما از جنس سیلیکات بوده و مانند صخره های زمینی هستند.یافتن شهاب سنگ های سنگی مشکل تر است. زیرا مانند سیلیکات های سنگ های زمینی هستند.
2- سنگی آهنی :
تقریبا مقدار آهن و سیلیکات آن ها به یک اندازه است.تعداد شهاب سنگ های یافت شده از این گروه نسبت به بقیه کمتر است.در آن ها بلورهای سنگی در زمینه ی فلز دیده می شود و در مواردی سنگ و فلز با هم مخلوط شده اند.
3- آهنی :
سنگ هایی که به طور کلی از نیکل و آهن تشکیل شده اند. این سنگ ها با توجه به نسبت این دوعنصر دارای چند زیر رده می باشد.شهاب سنگ های آهنی بسیار کم در معرض هوازدگی قرار می گیرند.بنابراین اگر چندین سال هم که از سقوطشان بگذرد، باز هم شکل اولیه ی خود را حفظ می کنند ولی شهاب سنگ های سنگی را پس از چند سال به دشواری می توان از سنگ های زمینی تشخیص داد.
خداوند در آیه ی 10 سوره ی صافات درمورد شهاب سنگ این چنین می فرماید که :
« إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَهَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ »
مگر کسى که [از سخن بالاییان] یکباره استراق سمع کند که شهابى شکافنده از پى او مىتازد.
