- Views 0
- Likes 0
یک آلرژی فصلی، که به نام تب بهاره نیز شناخته می‌شود، واکنش بدن به ذرات معلق در هوا (همانند گرده‌ها یا قارچ‌ها) است. این نوع آلرژی در برخی زمان‌های خاص در طول سال شدت می‌گیرد، زمانی که درخت‌ها، چمن‌ها یا علف‌های خاص گل می‌دهند یا زمانی که قارچ‌ها هاگ‌های خود را در هوا رها می‌کنند…البته همه آلرژی نمی‌گیرند اما هیچ‌کس نمی‌داند که چرا بعضی‌ها آلرژی می‌گیرند و بعضی‌ها نمی‌گیرند. به نظر می‌رسد افرادی که تب بهاره دارند، سیستم ایمنی بسیار حساس دارند که همواره مراقب تهاجم مواد خارجی به بدن است. گرده‌ها و قارچ‌ها واقعا به هیچ وجه خطرناک نیستند اما هنگامی که یک کودک (یا بزرگسال) آلرژیک گرده‌ها یا قارچ‌ها را با تنفس به درون بدنش می‌کشد، بدن او آن را به عنوان یک مهاجم خطرناک دیده و هیستامین و مواد شیمیایی دیگر را برای مبارزه با آن آزاد می‌کند. هیستامین موجب التهاب بینی و مجاری تنفسی می‌شود و سایر مواد شیمیایی نیز موجب بروز نشانه‌های زیر می‌شوند: آبریزش بینی، چشم‌های اشک‌آلود و عطسه‌های مکرر برای تخلیه ماده آلرژی‌زا از بدن.
آلرژی‌زاترین گرده‌ها از درخت‌های بی‌گل، چمن‌ها و علف‌های کم‌پشت ایجاد می‌شوند. در بهار، درخت‌های همچون بلوط، نارون و فان، و همین‌طور چمن‌هایی از قبیل تیموتی، برمودا و ارچرد، موجب بروز مشکل می‌شوند؛ در حالی که در پایان تابستان و زمستان، مهم‌ترین عوامل مشکل معمولا علف‌هایی از قبیل راگوید، درمنه و خار روسی هستند. گرده آنها کوچک، سبک و خشک است و به سادگی از طریق هوا پخش می‌شود. گرده گیاهان گل‌دار معمولا سنگین‌تر از آن هستند که توسط هوا منتقل شوند و معمولا موجب بروز آلرژی نیز نمی‌شوند. تقریبا نیمی از افرادی که تب بهاره دارند نسبت به گرده چمن‌ها حساسیت دارند و راگوید نیز مرسوم‌ترین ماده آلرژی‌زا در این میان است.
قارچ‌های آلرژی‌زا، قارچ‌هایی میکروسکوپیک هستند که به قارچ‌های خوراکی مربوط می‌شوند. این قارچ‌ها در محیط بیرون در خاک، چمن‌ها، برگ‌های افتاده و چوب‌های در حال پوسیدگی (هر محدوده مرطوبی که هوا نتواند به خوبی در آن چرخش داشته باشد) رشد می‌کنند. در آب‌وهواهای سردتر، قارچ‌ها در طول زمستان در حال کمون به سر می‌برند و در تابستان و اواخر پاییز به حیات (و هوا) برمی‌گردند. در طول ماه‌های تابستان، مقدار قارچ موجود در هوا بیشتر از گرده‌ها است و خوشبختانه اکثر هاگ‌های این قارچ‌ها، آلرژی‌زا نیستند.
اکثرآ افراد در چه زمانی از سال به آلرژی فصلی دچار می‌شوند؟
این مسئله (بسته به شرایط کودک) متفاوت خواهد بود.مثلا فصل گرده‌افشانی درخت‌ها ممکن است از ابتدای فروردین تا انتهای اردیبهشت باشد اما کودکی که حساسیت کمی نسبت به گرده دارد تنها در طول هفته‌هایی که میزان گرده‌ها بسیار بالاست نشانه‌های آلرژی را احساس خواهد کرد، در حالی که کودکی که حساسیت بالا داشته باشد ممکن است این نشانه‌ها را در کل دو ماه حس نماید. دوم اینکه، کودک ممکن است بیش از یک نوع آلرژی داشته باشدکه در این حالت ممکن است در تمام فصل آلرژی داشته باشد یا ممکن است تنها در فصل‌های بهار و پاییز واکنش نشان دهد. هنگامی که بفهمید کودک شما نسبت به چه نوع گرده‌ای آلرژی دارد می‌توانید زمان احتمالی بروز آلرژی در کودک‌تان را تخمین بزنید زیرا فصل گرده‌افشانی برای هر درخت تقریبا در تمام سال‌ها یکسان است.
آب‌وهوا می‌تواند تأثیر زیادی بر مقدار گرده موجود در هوا داشته باشد. به عنوان مثال، آب‌وهواهای گرم، خشک و پرباد به پخش گرده‌ها کمک کرده و در نتیجه نشانه‌های آلرژی را افزایش می‌دهند. از سوی دیگر، افراد در روزهای بارانی، ابری یا بی‌باد معمولا نشانه‌های کمتری از آلرژی را بروز می‌دهند زیرا مقدار گرده در اطراف آنها کاهش می‌یابد. یک زمستان پرباران و سرد و به دنبال آن یک موج زودرس گرما می‌تواند موجب افزایش گرده‌افشانی گیاهان شود. در این شرایط، حتی کودکانی که به طور طبیعی نشانه‌های آلرژی را نشان نمی‌دهند نیز ممکن است به عطسه دچار شوند.
هاگ‌های قارچ‌ها در هوای بیرون نیز در کل طول سال در آب‌وهواهای گرم‌تر وجود دارند، هرچند ماکزیمم آنها در ماه تیر (و در آب‌وهواهای سردتر، در ماه مهر) است.
