پنجم ماه می ، ازسوی سازمان بهداشت جهانی و کنفدراسیون بین المللی مامایی به نام روز جهانی ماما نام گذاری شده است . برای اولین بار در سال 1980 این روز به عنوان روز جهانی ماما پیشنهاد و سپس از سال 1992 به صورت رسمی ، به افکار عمومی جهان اعلام شد.
کنفدراسیون بین المللی مامایی هم بیانیه ای را خطاب به کلیه ی سازمانها و نهادهای بین المللی مامایی اعلام کرد و در آن از تمامی ماماها دعوت به همکاری کرد و از آنها خواست تا بیشتر از سال های دیگر ، مرگ و میرهای ناشی از زایمان را به افکار عمومی مردم خود ، نشان دهند .
در بخشی از این بیانیه آمده است که : 5 می و مصادف با این روز ، این کنفدراسیون از تمامی اعضای سازمانهای مامایی و حامیان آنها در سراسر دنیا خواست تا در روز جهانی مامایی به خیابانها بیایند . این کنفدراسیون از سازمانهای ملی و سرویس های محلی خواست تا در انجمن های محلی خود ترتیب راهپیمایی پنج کیلومتری را بدهند و بدین وسیله تعهد خود را در مواجهه با نابرابری های جهانی در مرگ و میر نوزادان و مادران نشان دهند و بر دغدغه های منطقه شان ، در اجرای مفاد و قوانین سرویس های مامایی تاکید ورزند .
هرسال 340000 زن در دنیا می میرند و میلیونها نفر از عفونتها و ناتوانایی های که به خاطر پیشگیری از مادرشدن به وجود می آیند رنج می برند . کنفدراسیون بین المللی مامایی همراه با نمایندگان سازمان ملل و سازمان بهداشت جهانی و همراه با تعداد وسیعی از دیگر شرکای بین المللی متعهد می شود تا مرگ و میر و امراض ناشی از زایمان مادران را از راه دسترسی به مراقبت های لازم مامایی در سراسر جهان نشان دهد به خصوص در کشورهای درحال توسعه که 90 درصد از مرگ و میرهای ناشی از زایمان در آن ها اتفاق می افتد .
این راهپیمایی 5 کیلومتری در اولین مرحله اش از جاده ی منتهی به دوربان آغاز می شود که در این منطقه ماماها از سراسر دنیا در کنفدراسیون سه سالانه ی کنفدراسیون مامایی گردهم می آیند و به کنفدراسیون اطمینان خواهند بخشید که تعهدات جهانی مامایی به شعارهایش وفادار مانده است .
جمعیت مامایی ایران
با نگاهی به پیشینه شکل گیری جمعیت مامایی ایران آشکار می گردد که این جامعه همواره با مشکلات و نارسایی هایی روبرو بوده است که آثار ناگواری در چگونگی ارائه خدمات و میزان آگاهی این گروه را فراهم می آورده است . براین اساس عده ای از ماماهای کشور در شهریور 1323 ( کانون مامایی ) را پایه گذاری نموده و شروع به فعالیت کردند . این کانون پس از اتخاذ نام های مختلف مانند سندیکای مامایی و جمعیت ماماها در سال 1342 با کانون همکاری ماماها که اعضای آن را پرستار ماماها تشکیل می دادند یکی گردید و بدین ترتیب انجمن تازه ای به نام انجمن ماماهای ایران تشکیل یافت .
ولی به نظر می آید که انجمن نامبرده توانایی لازم را برای برطرف کردن نارساییها نداشته و در اواخر سال 1367 به دلیل دشواریهای گوناگون حرفه ای ازقبیل نامعین بودن جایگاه مامایی ، منطبق نبودن برنامه های آموزشی با شرح وظایف ، عدم وجود شرح وظایف معین و مناسب ، عدم حضور ماماها در سیاستگزاری و تصمیم گیریهای مربوط به رشته ، جذب نشدن ماماهای فازغ التحصیل در محیط های کاری ، نداشتن نماینده در سطح وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی در ابعاد مختلف و بسیاری دیگر ، گروهی از ماماهای جوان باردیگر برای حل مشکلات و تامین کمبودها همت گماشتند و پس از بررسی مشکلات موجود زمینه را برای تاسیس جمعیت مامایی ایران فراهم آورند و طی دوسال فعالیت و پیگیری در سال 1369 جمعیت موفق به کسب پروانه فعالیت از وزارت کشور گردید و به ثبت شرکتها رسید .
جمعیت مامایی ایران از سال 1380 عضویت کنفدراسیون بین المللی ماماها را پذیرفته و فعالانه در کنگره این کنفدراسیون که اواخر فروردین ماه در کشور اتریش برگزار گردید شرکت نموده است . کنفدراسیون بین المللی ماماها در سال 1919 در بلژیک با نام اتحادیه بین المللی ماماها تاسیس گردیده و از سال 1954 در لندن به کنفدراسیون بین المللی ماماها تغییر نام یافته است ، درحال حاضر 83 انجمن مامایی از بیش از هفتاد کشور جهان عضویت آن را دارا می باشند . این کنفدراسیون از سال 1957 با سازمان بهداشت جهانی ارتباط رسمی داشته و با یونیسف ، بانک جهانی ، فدراسیون بین المللی تنظیم خانواده ، مجمع جمعیت و فدراسیون بین المللی زنان و مامایی همکاری نزدیک دارند .
اهم فعالیت های کنفدراسیون شامل برگزاری کنگره بین المللی ، کنفرانسها و کارگاههای منطقه ای ، انتشار شرح وظایف بین المللی ، تلاش در راه آغاز یک دوره مادری شالم و بی خطر و همکاری نزدیک با کارگاههای پیش از کنرگره سازمان بهداشت جهانی و یونیسف می باشد .
